Πώς θα σας φαινόταν αν σας λέγαμε ότι οι δουλειές του σπιτιού για τα παιδιά είναι καταπληκτικές όχι μόνο για την ενίσχυση της ανεξαρτησίας, την προώθηση της υπευθυνότητας και στο να κάνουν τα παιδιά να αισθάνονται ικανά μέλη του σπιτιού, αλλά και στην προώθηση διαφόρων αναπτυξιακών δεξιοτήτων;

Νομίζεις πως είναι κάπου μακριά και δεν ακούν.

Νομίζεις πως είναι απασχολημένα και δεν σε βλέπουν. Νομίζεις πως είναι μικρά και δεν θα καταλάβουν…

Η μαμά γύρισε αργά από τη δουλειά. Είναι κουρασμένη. Κάνει δουλειές και είναι θυμωμένη.

Εγώ φταίω αν είχα μαζέψει τα παιχνίδια μου, δεν θα χρειαζόταν να κουραστεί για να τα μαζέψει εκείνη…

Η εκπαίδευση ενός παιδιού με αυτισμό στην τουαλέτα είναι μια εξολοκλήρου νέα δεξιότητα. Η διδασκαλία νέων δεξιοτήτων σε παιδιά με διαταραχές του φάσματος του αυτισμού λειτουργεί καλύτερα, όταν τα βήματα του εκπαιδευτικού έργου οργανώνονται σε απλά κομμάτια. Η διδασκαλία πρέπει επίσης να είναι συνεπής όλες τις ώρες και το παιδί να μπορεί να προβλέπει τα οφέλη και τις συνέπειες. Για να είναι επιτυχής η εκπαίδευση, το παιδί πρέπει να περάσει από ανάλογες υπενθυμίσεις (χρονομετρημένες επισκέψεις στη τουαλέτα) ώστε να αναγνωρίζει τα σημάδια μιας γεμάτης ουροδόχου κύστης και να προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες.

Όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη την επιβράβευση. Για να μη χάσει, όμως, την αξία και την αποτελεσματικότητά της θα πρέπει αυτή να γίνεται με μέτρο και παράλληλα να τηρούνται πιστά κάποιοι κανόνες: 

Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια δίνουν την παρουσία τους τα τελευταία χρόνια σχεδόν σε κάθε σπίτι. Η εμφάνισή τους προκαλεί πολλές συζητήσεις, διαφωνίες και έρευνες για το αν τελικά είναι περισσότερο επικίνδυνα απ’ όσο ψυχαγωγικά.

Τα αποτελέσματα ερευνών, που έχουν διεξαχθεί σχετικά με τη χρήση τους, δείχνουν τις αρνητικές αλλά και τις θετικές επιπτώσεις, που μπορούν να προκαλέσουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια στα παιδιά.

Έχετε παρατηρήσει ποτέ τον εαυτό σας όταν βρίσκεστε με τα παιδιά σας, και κυρίως, τα πιο μικρά;

Πόσες φορές τα κρατάτε στην αγκαλιά σας και παράλληλα ασχολείστε με το κινητό σας; Ή πόσες στιγμές τους είπατε να περιμένουν για ένα τελευταίο scrollάρισμα στην οθόνη;

Η λέξη «κακιά» δεν σημαίνει να στείλετε το πεντάχρονο αγόρι σας στα φανάρια ή να φέρεστε βίαια στο κοριτσάκι σας. Μπορεί, όμως, το αγγελούδι σας να σας βλέπει έτσι, επειδή θέτετε κανόνες, επειδή τους βάζετε πρόγραμμα ή επειδή δεν τους κάνετε όλα τα χατίρια.

Όλες οι μητέρες αναγκάζονται να γίνουν αυστηρές, απόλυτες, να μείνουν αμετακίνητες στις αρχές τους. Στα μάτια των παιδιών τους, μπορεί να φαίνονται «κακιές» κι εκείνες να νιώθουν τύψεις, αλλά είναι κάποια πράγματα, που πρέπει να γίνονται.

Πριν προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε ή να αιτιολογήσουμε την εμφάνιση μιας τέτοιας συμπεριφοράς στα παιδιά, θα πρέπει πρώτα να διαχωρίσουμε τις ηλικίες τους.

Έτσι λοιπόν, ένα παιδί ηλικίας 5,5 με 6 ετών και πάνω, είναι πλέον σε θέση να γνωρίζει το σωστό και το λάθος και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, αν πάρει κάτι από κάποιον άλλον, θα το κάνει κρυφά και φυσικά θα αρνηθεί οποιαδήποτε σχέση με το θέμα.

Πόσα δώρα «αντέχει» ένα παιδί χωρίς να γίνει κακομαθημένο και χωρίς να μπερδεύει τα συναισθήματα με τα χρήματα; 6 απαντήσεις για να είστε ένας πραγματικά καλός Αϊ-Βασίλης.

Σε κάθε γιορτή έχουμε το ίδιο δίλημμα: Τι να τους πάρουμε, τα έχουν όλα. Τα παιδιά μας, τα ανίψια, τα βαφτιστήρια, τα παιδιά των φίλων, πριν προλάβουν να επιθυμήσουν κάτι, το έχουν κιόλας αποκτήσει. Και κάθε χρόνο, τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, επαναλαμβάνεται η ίδια τελετουργία: Εμείς και όλοι οι υπόλοιποι μαζί τα πνίγουμε στα δώρα. Πριν κάνετε λοιπόν το κουμάντο σας και φέτος με τον Αϊ-Βασίλη, διαβάστε τις παρακάτω απαντήσεις στις πιο καίριες ερωτήσεις σχετικά με τα δώρα των παιδιών, τα καλά και τα στραβά τους. 

“Όλη μέρα στο σχολείο μου λένε τι να κάνω, μετά με παίρνεις, με τρέχεις από δω, από κει, μπαλέτο ή/και λογοθεραπεία. Μετά διάβασμα ελληνικά. Μετά μπάνιο (και μαλλιά!). Μετά φαγητό. Μετά δόντια. Μετά πιτζάμα. Μήπως ξέχασες να με αφήνεις να παίξω;”

“Κανείς δεν ψηλώνει περισσότερο αν μετριέται πιο συχνά” – Roland Meighan

Τα τελευταία χρόνια, δεκάδες σελίδες στο διαδίκτυο προτείνουν έξυπνες ιδέες για το πώς να ενθαρρύνουμε μέσα από έναν διασκεδαστικό τρόπο το κομμάτι της μάθησης σε όλο και μικρότερες ηλικίες.

Για πολλά παιδιά, η πρώτη πραγματική εμπειρία  με την απώλεια συμβαίνει όταν ένα κατοικίδιο ζώο πεθάνει. Όταν πεθάνει ένα κατοικίδιο, τα παιδιά περισσότερο χρειάζονται παρηγοριά, αγάπη και  υποστήριξη παρά  περίπλοκες ιατρικές ή επιστημονικές εξηγήσεις για την κατάσταση. Οι αντιδράσεις των παιδιών για το θάνατο ενός κατοικίδιου  θα εξαρτηθούν από την ηλικία και το αναπτυξιακό στάδιο στο οποίο βρίσκονται. 

 «Έφαγες όλο σου το φαγητό, δεν κάνεις φασαρία, άρα είσαι καλό παιδί!»

 «Χτύπησες τον αδερφό σου, έσπασες το πιάτο, τι κακό παιδί που είσαι!»

Υπάρχει πράγματι καλό παιδί και κακό παιδί κι αν ναι, τι είναι αυτό που καθιστά ένα παιδί καλύτερο από ένα άλλο;

»Αργά το βράδυ, κάποιος εστιάτορας ετοιμάζεται να κλείσει και να πάει στο σπίτι του. Εκείνη τη στιγμή καταφτάνουν δύο γυναίκες με ένα παιδί και δίνουν παραγγελία. Επειδή ο εστιάτορας είναι πολύ κουρασμένος, μπαίνει στον πειρασμό να τους πει ότι το εστιατόριο έκλεισε, αλλά θα τις εξυπηρετήσει μια και είναι περασμένη η ώρα και έχουν μαζί τους και το μικρό παιδί.

Όταν ήμουν στην Έκτη Δημοτικού έγινε κάτι μαγικό… γνώρισα τον Τάκη! Ο Τάκης ήταν ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, κάποια χρόνια μεγαλύτερος μου. Ήταν η μασκότ της περιοχής με την κακή, κάκιστη έννοια... Τα παιδιά τον κορόιδευαν… Οι μεγάλοι τον κορόιδευαν, όλοι τον κορόιδευαν και τον περιγελούσαν κι έκαναν πλάκα με τον Τάκη.

Με τον τρόπο που μιλούσε ή προσπαθούσε να μιλήσει, με τις άναρθρες κραυγές του, με τις άτσαλες κινήσεις και τους μανιερισμούς του, με το γέλιο του και το ορθάνοιχτο στόμα του. Κι εκείνος γελούσε ακόμη περισσότερο προκαλώντας ακόμη περισσότερο τις κοροϊδίες και τα πειράγματα.