1. Ηρεμία και ψυχραιμία

Είναι πολύ σημαντικό να μείνετε ήρεμοι, καθώς όταν ο γονιός χάνει τον έλεγχο, το υπερκινητικό παιδί αποσυντονίζεται εντελώς.

Πολλές φορές είναι δύσκολο να το καταφέρετε, έχοντας ένα υπερκινητικό παιδί στο σπίτι. Όμως προσπαθήστε…αφού αποδεδειγμένα οι φωνές και οι καυγάδες δεν έχουν κανένα θετικό αποτέλεσμα, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Τα πράγματα συνήθως δυσκολεύουν την ώρα της μελέτης στο σπίτι.

Μπείτε στη θέση του παιδιού, ενθαρρύνετε το με αγάπη και κατανόηση. Γίνετε σύμμαχος του στις δυσκολίες, μιλήστε μαζί του εξηγώντας το κάθε τι. Τα παιδιά θέλουν επιχειρήματα και όχι “είναι έτσι επειδή στο λέω εγώ”!!

Τα παιδιά που λαμβάνουν διάγνωση ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής & Υπερκινητικότητας) χαρακτηρίζονται κυρίως από έντονη διάσπαση προσοχής, υπερκινητικότητα και έντονη παρόρμηση.

Πιο συγκεκριμένα:

• Δυσκολεύονται να περιμένουν

Παρουσιάζουν ελλείμματα στις κοινωνικές τους δεξιότητες, στην αλληλεπίδραση με άλλα άτομα και τη συμπεριφορά. Για παράδειγμα, μιλάνε πολύ δυνατά, πηγαίνουν πολύ κοντά στον άλλο, μπορεί να διακόψουν ένα ομαδικό παιχνίδι λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς, να 

Όταν γίνεσαι γονιός, είσαι διπλά υπεύθυνος γιατί δεν μεγαλώνεις απλά έναν άνθρωπο, αλλά διαμορφώνεις την προσωπικότητά του. Και τα παιδιά απορροφούν σαν σφουγγάρι, όχι μόνο ό,τι μαθαίνουν στο σχολείο, αλλά ό,τι μαθαίνουν από εμάς και από αυτά που τους διδάσκουμε καθημερινά. Δείτε, λοιπόν, κάποια σημαντικά μαθήματα που πρέπει να διδάξετε το μικρό σας μέχρι να κλείσει τα 10, δηλαδή λίγο πριν μπει στην εφηβεία.

Και με έκαναν καλύτερη μητέρα αλλά και… καλύτερο άνθρωπο!

Στο άρθρο της που δημοσιεύθηκε στους New York Times Shouting Is the New Spanking (Οι Φωνές είναι το Νέο Ξύλο) η Amy McCready, οικογενειακή σύμβουλος και ιδρύτρια του συμβουλευτικού site για γονείς Positive Parenting Solution μας εξηγεί ότι σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, οι υστερικές φωνές και τα ουρλιαχτά, έχουν αντικαταστήσει σήμερα το παραδοσιακό «ξύλο, που βγήκε από τον παράδεισο».

Η βασική αιτία για την οποία ένα παιδί γίνεται κακομαθημένο σχετίζεται με το στυλ διαπαιδαγώγησής του από τους γονείς.

Οι υπερβολικά επιεικείς γονείς που τα επιτρέπουν όλα, δε βάζουν όρια, δεν θέτουν και δεν τηρούν συγκεκριμένους κανόνες (αλλά ακόμα κι αν βάλουν εκ των υστέρων, στην απόγνωσή τους, κάποιον κανόνα τον καταπατούν πολύ γρήγορα) και που υποχωρούν στη γκρίνια ή τα ξεσπάσματα θυμού του παιδιού τους, είναι αυτοί που με τη συμπεριφορά τους δημιουργούν ένα κακομαθημένο παιδί.

Οι καταπληκτικοί γονείς κάνουν καταπληκτικά πράγματα! Όχι περίπλοκα, δύσκολα, ή κάτι τέτοιο, αλλά πράγματα που είναι καταπληκτικά επειδή έχουν καταπληκτική επίδραση στα παιδιά τους!

Συνήθως παραθέτουμε συμβουλές, στρατηγικές και μεθόδους που βοηθούν τα παιδιά με Δυσλεξία να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες τους! Τι γίνεται όμως με αυτά, που πολύ συχνά κάνουμε και δε βοηθούν το δυσλεξικό παιδί;

Η σχέση μεταξύ αδερφών δεν συγκρίνεται με καμία άλλη. Είναι από τις πιο δυνατές και τις πιο ιδιαίτερες. Παρ’ όλα αυτά όσοι έχετε παιδιά και αδέρφια θα ξέρετε, ότι είναι και από τις πιο… θυελλώδεις.

Οι τσακωμοί και οι εντάσεις μεταξύ αδερφών δεν λείπουν, ειδικά στις μικρότερες ηλικίες, ενώ τα παράπονα για τις προτιμήσεις των γονιών δεν σταματούν ακόμα και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Κι όσο κι αν οι τελευταίοι προσπαθούν να δείξουν στα παιδιά τους, ότι η αγάπη τους είναι ίδια για όλους, συχνά δεν τα καταφέρνουν.

Η αναγνωστική ικανότητα αναπτύσσεται και εξελίσσεται με διαφορετικό ρυθμό και σε διαφορετικό βαθμό σε κάθε παιδί. Παρ’ όλα αυτά, πολλά είναι τα παιδιά που δυσκολεύονται αρκετά να την κατακτήσουν και συνεπώς παρουσιάζουν αναγνωστικές δυσκολίες.

Η ύπαρξη προβλημάτων στη γλωσσική επεξεργασία είναι συνήθως ο σημαντικότερος παράγοντας στον οποίο οφείλεται η δυσκολία στην ανάγνωση. Η ελλειμματική φωνολογική επίγνωση οδηγεί στη δυσκολία αποθήκευσης, ανάκλησης και επεξεργασίας των λέξεων ως συνόλων, και θεωρείται ο πιο ισχυρός παράγοντας στην πρόβλεψη των αναγνωστικών δυσκολιών.

Τους τελευταίους μήνες ήρθε και στην Ελλάδα το νέο παιχνίδι που ξεπουλάει σε Βρετανία, Αμερική και Amazon και ονομάζεται fidget spinner (νευρική σβούρα).

Είναι η μόδα της εποχής. Είναι παιχνίδι, είναι εύκολο, δεν θέλει ιδιαίτερες δεξιότητες και έχει γίνει η νέα μανία μικρών και μεγάλων παγκοσμίως. Σύμφωνα με την Independent από τα 50 παιχνίδια που πουλάνε περισσότερο αυτή την περίοδο, τα 49 είναι fidget spinners.

Μια νεαρή μητέρα ρώτησε τον Αϊνστάιν τι θα μπορούσε να κάνει για να προετοιμάσει καλύτερα το πεντάχρονο παιδί της για το σχολείο και τη ζωή.

Ήρεμος και χαμογελαστός, ο μεγάλος φυσικός της απάντησε: «Να του λέτε παραμύθια». «Καλά τα παραμύθια, αλλά τι άλλο;» απόρησε η νέα μητέρα. «Πολλά παραμύθια», επέμεινε ο άνθρωπος που σφράγισε τη σύγχρονη επιστήμη. Και όταν η μητέρα ρώτησε τρίτη φορά, κάπως δύσπιστα: «Καλά, εντάξει, αλλά και τι άλλο;», ο Αϊνστάιν είπε πως «δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο. Μονάχα κι άλλα παραμύθια. Πάρα πολλά παραμύθια».

από την Kathy Winters

Είμαι το παιδί που φαίνεται γεμάτο υγεία.
Γεννήθηκα με δέκα δάχτυλα στα χέρια και δέκα δάχτυλα στα πόδια.
Όμως κάτι είναι διαφορετικό, κάπου στο νου μου
Και τι είναι αυτό, κανείς δεν ξέρει.
Είμαι το παιδί που κάνει το δικό του αγώνα στο σχολείο
Αν και όλοι λένε ότι είμαι απόλυτα έξυπνος.

«Ξημέρωσε. Νυστάζω. Δεν χόρτασα ύπνο. Ακούω τη φωνή της μαμάς. Τι θα κάνω τώρα; Θέλει να με βάλει να ξαναγράψω αυτή τη ρημάδα την ορθογραφία. Αφού όσες φορές και να τη γράψω, πάλι λάθη θα κάνω. Είμαι ένας μπουμπούνας. 

«Πολλές φορές ως εκπαιδευτικοί έχουμε δει τους μαθητές μας να κλαίνε, να απελπίζονται.

Έχουμε δει τους μαθητές μας να μετατρέπονται κυριολεκτικά σε ανθρώπινο ράκος, όταν δίνουμε βαθμολογίες γραπτών δοκιμασιών ή τους ελέγχους απόδοσης… Παιδιά κλαίνε, θυμώνουν με τον εαυτό τους, δεν ξέρουν πώς να ξεσπάσουν και μετατρέπονται σε σκιές μέσα στις τάξεις ή γίνονται επιθετικοί προς τον εκπαιδευτικό τους αλλά και προς τους συμμαθητές τους. Πάντα η ίδια απάντηση όταν τα ρωτάς «τι έχεις;» και πάντα με τον ίδιο τρόπο: «Θα με μαλώσουν ΑΝ ΔΕΝ ΦΕΡΩ καλό βαθμό και αν δεν ανεβάσω το βαθμό μου» ή «Τι θα πω στη μαμά μου ή στο μπαμπά μου; Πώς θα τους πω ότι πήρα 7 ή 17 ή 57%; Φοβάμαι... Πώς να τους το πω;». Και εκεί το παιδί «σπάει» και σαν εκπαιδευτικός έχεις να παλέψεις με τους φόβους αυτού του παιδιού και ταυτόχρονα να το κάνεις να δει τη μοναδικότητά του.

Γιατί αυτή η τόσο συνηθισμένη φράση στέλνει στα παιδιά μας το λάθος μήνυμα!

Όταν βρισκόμαστε κοντά σε συγγενείς και φίλους, είναι λογικό όλοι να θέλουν να εκφράσουν την αγάπη τους στο παιδί μας με αγκαλιές, φιλιά και παιχνίδια. Ακόμα κι όταν το ίδιο το παιδί δεν θέλει…

Τι γίνεται, λοιπόν, όταν το παιδί –είτε επειδή είναι από τη φύση του διστακτικό, είτε επειδή απλώς δεν θέλει- αντιδρά και αρνείται να δείξει οικειότητα;