»Αργά το βράδυ, κάποιος εστιάτορας ετοιμάζεται να κλείσει και να πάει στο σπίτι του. Εκείνη τη στιγμή καταφτάνουν δύο γυναίκες με ένα παιδί και δίνουν παραγγελία. Επειδή ο εστιάτορας είναι πολύ κουρασμένος, μπαίνει στον πειρασμό να τους πει ότι το εστιατόριο έκλεισε, αλλά θα τις εξυπηρετήσει μια και είναι περασμένη η ώρα και έχουν μαζί τους και το μικρό παιδί.

Όταν ήμουν στην Έκτη Δημοτικού έγινε κάτι μαγικό… γνώρισα τον Τάκη! Ο Τάκης ήταν ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, κάποια χρόνια μεγαλύτερος μου. Ήταν η μασκότ της περιοχής με την κακή, κάκιστη έννοια... Τα παιδιά τον κορόιδευαν… Οι μεγάλοι τον κορόιδευαν, όλοι τον κορόιδευαν και τον περιγελούσαν κι έκαναν πλάκα με τον Τάκη.

Με τον τρόπο που μιλούσε ή προσπαθούσε να μιλήσει, με τις άναρθρες κραυγές του, με τις άτσαλες κινήσεις και τους μανιερισμούς του, με το γέλιο του και το ορθάνοιχτο στόμα του. Κι εκείνος γελούσε ακόμη περισσότερο προκαλώντας ακόμη περισσότερο τις κοροϊδίες και τα πειράγματα.

Η Μαρία Μοντεσσόρι είναι μία από τους ελάχιστους παιδαγωγούς που έφεραν πραγματικά την επανάσταση στον τρόπο που σκεφτόμαστε για το μεγάλωμα των παιδιών μας κατά τον 20ο αιώνα.

Οι σύντομες αλλά αξιομνημόνευτες συμβουλές της προς τους γονείς καταφέρνουν με άμεσο τρόπο να μας χαρίσουν τη σοφία και την πείρα της μεγάλης δασκάλας.

Ένα από τα μεγαλύτερα site του κόσμου, το ivillage του δικτύου NBC, ζήτησε από τους καλύτερους Αμερικανούς παιδοψυχολόγους να επιλέξουν ανάμεσα στις πολλές συμβουλές που δίνουν στους γονείς-πελάτες τους την πιο σημαντική. Κι εκείνοι κατέληξαν στις ακόλουθες:

Πολύ συχνά οι γονείς εκφράζουν έντονο προβληματισμό που αφορά ένα από τα πιο δύσκολα εγχειρήματα που αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας από το ρόλο τους αυτό. Το δύσκολο αυτό εγχείρημα είναι η επίτευξη ισορροπίας ανάμεσα στην οριοθέτηση της συμπεριφοράς του παιδιού και στην προώθηση της αυτονομίας του.

Το ζήτημα της πειθαρχίας απασχολεί καθημερινά τους γονείς, οι οποίοι αναζητούν ασφαλείς και αποτελεσματικές πρακτικές, έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη συμπεριφορά των παιδιών τους. Πειθαρχία είναι η μεμαθημένη ικανότητα του ανθρώπου να αποδέχεται περιορισμούς, όρια και κανονισμούς όπως αυτοί τίθενται από το περιβάλλον στο οποίο ζει.

Η γέννηση των παιδιών, μοιάζει με την παρουσία αγγέλων πάνω στη Γη. Όσα κι αν μαυρίζουν γύρω μας, το άγγιγμα τους, το φιλί τους κι η αγκαλιά τους είναι απόδειξη δύναμης κι ελπίδας. Όποιος μένει αλύγιστος σ’ ένα παιδικό βλέμμα, σ’ ένα δάκρυ και σ’ ένα χαμόγελό τους, θα πρέπει ν’ ανησυχήσει ότι κάπου έχει χάσει την ανθρωπιά του.

Ζευγάρι μπαίνει στο ασανσέρ δημόσιου κτιρίου. Ο μπαμπάς κρατά στην αγκαλιά το κοριτσάκι τους, που είναι περίπου τριών ετών. Κατεβαίνοντας, το ασανσέρ σταματά στους ενδιάμεσους ορόφους που το έχουν καλέσει. Κάποια στιγμή η πόρτα ανοίγει και μπαίνει ένας άγνωστος κύριος. Βλέποντας το χαριτωμένο κοριτσάκι, του λέει χαμογελώντας: "Βρε, τι είσαιεσύ;" και απλώνει το χέρι να το χαϊδέψει. Το κοριτσάκι σηκώνει το χεράκι του και τον απωθεί απότομα. 

Σε μια έρευνα ο Marty Rossman – καθηγητής οικογενειακής εκπαίδευσης του πανεπιστημίου του Mississippi – θέλοντας να ερευνήσει κατά πόσον οι μικροδουλειές είναι ευεργετικές για τα παιδιά, μελέτησε παιδιά που τους ανέθεταν μικροδουλειές από την ηλικία των 3 ετών και παρακολουθούσε την πρόοδο τους μέχρι και τα 20 χρόνια τους.

Ορισμός Συμβολικού Παιχνιδιού

Συμβολικό παιχνίδι σημαίνει όταν το παιδί με μία ενέργεια υπονοεί άλλη, όταν με ένα αντικείμενο υπονοεί άλλο. Μέσα σε αυτό γεννιούνται δύο είδη οργάνων: τα σύμβολα που παρουσιάζουν κάποια ομοιότητα με αυτά που συμβολίζουν και αυτά που συμβολίζονται (Piaget-Inhelder)

Πότε ήταν η τελευταία φορά που τα παιδιά σου έπαιξαν με τη λάσπη; Που ανακάτεψαν χώμα με νερό και βούτηξαν τα χέρια τους μέσα, για να φτιάξουν πολιτείες και δρόμους και πίτες; Που λασπώθηκαν από την κορφή μέχρι τα νύχια; Πώς θα σου φαινόταν αν το παιδί σου γυρνούσε από το σχολείο με μια τσάντα γεμάτη λασπωμένα ρούχα;

Ο Haim G. Ginott (1922-1973) ήταν Ισραηλινός εκπαιδευτικός, παιδοψυχολόγος, ψυχοθεραπευτής και σύμβουλος γονιών, ο οποίος μετανάστευσε στην Αμερική από το 1952 και μετά. Οι πρωτοπόρες τεχνικές του για διάλογο με τα παιδιά διδάσκονται μέχρι σήμερα. Το δε βιβλίο του Between Parent and Child έγινε αμέσως best seller και παραμένει δημοφιλές μέχρι σήμερα, καθώς μέσω αυτού δίνονται συγκεκριμένες συμβουλές για βασικές αρχές της επικοινωνίας που θα καθοδηγήσουν τους γονείς να ζουν με τα παιδιά τους σε πλαίσιο αμοιβαίου σεβασμού και αξιοπρέπειας.

Η τηλεόραση, το διαδίκτυο και τα διάφορα άλλα ηλεκτρονικά μέσα, βρίσκονται ήδη στην καθημερινότητα των παιδιών.

Είναι αποδεδειγμένο ότι η τηλεόραση καθώς και ο Η/Υ, έχουν αρκετές επιπτώσεις στην διαμόρφωση του χαρακτήρα αλλά και των ικανοτήτων των παιδιών, σε προσχολική και σχολική ηλικία.

Κοινωνικοί λόγοι αλλά και πρακτικοί (χρήση του Η/Υ για έρευνα σε σχολικές εργασίες, εύκολη λύση απασχόλησης των παιδιών για τους γονείς) έχουν τοποθετήσει τον Η/Υ και την τηλεόραση στην οικογενειακή καθημερινότητα.

Πας στη δουλειά το πρωί, και το αφεντικό σου σε ταπεινώνει μπροστά σ’ όλους τους συνεργάτες σου. Κι εσύ δε λες τίποτα, την έχεις τόσο ανάγκη αυτή τη δουλειά.

Μιλάς με τη μάνα σου στο τηλέφωνο, και αρχίζει πάλι να σου λέει για τα λάθη σου, και πως ποτέ δεν την άκουσες, κι αν την άκουγες όλα τώρα θα ‘ταν μια χαρά. Κι εσύ της απαντάς ένα βιαστικό «έχεις δίκιο» για να την κλείσεις όσο γίνεται πιο γρήγορα.

Η Πρώτη Δημοτικού “με βρήκε” για πρώτη φορά πέρσι, όταν ο μεγάλος μου γιος πέρασε την πόρτα του δημόσιου δημοτικού σχολείου.

Θυμόμουν πάντα μια φίλη μαμά να μου λέει ότι το καλοκαίρι πριν πάει η κόρη της στην Πρώτη, ήταν γι’ αυτήν ένα μαύρο καλοκαίρι. Η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν το βίωσα τόσο δραματικά – σε σημείο που μερικές φορές αναρωτιόμουν αν εγώ είμαι η αναίσθητη ή αυτή υπήρξε πολύ ευαίσθητη. Μετά από μια ολόκληρη χρονιά στην Πρώτη λοιπόν και με την όση κριτική ματιά μπορεί να μου έχει εξασφαλίσει η εμπειρία μου στην εκπαίδευση, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι…εξαρτάται.